نان پز

تنم تنور و عالم هیزم است و جان آتش خرد خمیر و زبان نان پز و سخن نان است

شاعر نان پز به جز من کیست کو ممدوح را از معانی گندم آرد و ز عبارت نان دهد

منم قوای نان پز شعار شیرین شعر مراست خاطر خباز شکل گرده شمار

هرگز چو قوامی نبود نان پز چالاک نانم ز دم گرم و خمیرم ز دل پاک

شاعر نان پز توئی کرده خمیر از طبع خویش قوت بهتر شاعر از دو کان تو نان رذال

گفتن توحید و زهد؛ کار قوامی بود در همه آفاق اوست؛ نان پز شاعر شعار