لغت نامه دهخدا گردن باریک. [ گ َ دَ ن ِ ] ( ترکیب وصفی، اِ مرکب ) ملایم و مطیع. منقاد. ( غیاث ). کنایه از ملایم و هموار. ( آنندراج ): حسن فولاد بود گردن باریک اینجاتیزی تیغ به جوهر چه تواند کردن ؟صائب ( از آنندراج ).