عصر سنگ یا عصر حجر، دورانی از تاریخ بشر است که در آن انسان‌ها ساخت ابزار از سنگ را فراگرفتند. این دوره که در حدود ۲٫۶ میلیون سال پیش آغاز شد، بسیار پیش از مهاجرت انسان از شرق آفریقا رخ داد. از آنجا که آغاز تاریخ را معمولاً با انقلاب شناختی مرتبط می‌دانند، عصر سنگ در محدودهٔ دورهٔ پیش‌از تاریخ قرار می‌گیرد. این اصطلاح برای نخستین بار توسط رومیان و چینیان باستان به‌کار رفته است. با این حال، در سال ۱۸۱۹ میلادی، کریستیان یورگنسن تامسن، موزه‌دار موزهٔ ملی دانمارک، در هنگام ساماندهی مجدد آثار موزه، آن‌ها را بر اساس مادهٔ اولیهٔ سازنده‌شان طبقه‌بندی کرد. وی اشیاء را در سه دستهٔ اصلی عصر سنگ، عصر مفرغ و عصر آهن جای داد.
دورهٔ پارینه‌سنگی یا عصر سنگ کهن، بیش از یک میلیون سال به طول انجامید. در طی این مدت، تغییرات آب‌وهوایی تأثیر قابل‌توجهی بر فرگشت انسان گذاشت. همچنین، ریخت‌شناسی و توانایی‌های زبانی انسان در این دوره و دوره‌های پس از آن تکامل یافت. با پایان عصر یخ، در بازه‌ای میان ۱۰۰۰۰ تا ۶۰۰۰ سال پیش، دریاها پدید آمدند و تغییرات محیطی، انسان را به یافتن منابع غذایی جدید واداشت. این نیاز منجر به گسترش و پیشرفت ابزارهای سنگی ظریف‌تر شد. ابزارهای پیشرفته‌تر دورهٔ پارینه‌سنگی در اروپا، طی دورهٔ میان‌سنگی از خاور نزدیک به آنجا راه یافت. این ابزارها شکار را کارآمدتر کرده و ماهی‌گیری را ممکن ساختند. همچنین، رام کردن سگ برای استفاده در شکار از دستاوردهای همین دوران است.
