لاف زن

لغت نامه دهخدا

لاف زن. [ زَ] ( نف مرکب ) خودستا. خودنما. صلف. متصلف تأه. جعظری. تیاه. تیهان. صلاّف، جعظار؛ کوتاه درشت لاف زن. جعظارة؛ کوتاه سطبر لاف زن کم عقل. تیار؛ مرد متکبر شوریده عقل لاف زن. ( منتهی الارب ).

فرهنگ عمید

۱. آن که لاف بزند.
۲. خودستا.

فرهنگ فارسی

۱- خودستا متکبر: هر خرامند. بکبر لاف زن خویشتن ستای. ۲- مدعی باطل.

جمله سازی با لاف زن

بنانش را گهر شبچراغ چون خوانم؟ که هست مشعله روز لاف زن ز ضیاش
فراقت ز خون‌ریز من در نماند سر کویت از لاف زن در نماند
اگر سروری لاف چندین مزن که از لاف زن به یکی پیرزن
مشعله شبروان مشغله لاف زن منطقه لشگری بدرقه کاروان
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
مأوا یعنی چه؟
مأوا یعنی چه؟
شکوه یعنی چه؟
شکوه یعنی چه؟
فال امروز
فال امروز