لغت نامه دهخدا فراخ دو. [ ف َ دَ / دُو ] ( نف مرکب ) تیزرو. مرکبی که راههای دور رود و گامهای بزرگ بردارد: اسب فراخ دو. ( یادداشت بخط مؤلف ). رجوع به فراخ رو شود.
