معنی فر و برز | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

فر و برز. [ ف َرْ رُ ب ُ ] ( ترکیب عطفی، اِ مرکب ) شکوه و جلال و بزرگی. زیبایی و برازندگی:
بدو گفت گر فرّ و برز کیان
نبودیت بادانش اندر میان.فردوسی.

شکوه و جلال و بزرگی. زیبایی و برازندگی.

چو داراب را دید با فر و برز به گردن برآورده پولاد گرز

بدین سان بود فر و برز کیان به نخچیر آهنگ شیر ژیان

پرستار با فر و برز کیان به هر کار با شاه‌ بسته میان

تو از ایزدی فر و برز کیان به موی اندر آیی ببینی میان

مرا داد یزدان کنون فر و برز ازاو بستدم تاج شاهی به گرز

تویی شوکت و فر و برز کیان به مردی و گردی کمر بر میان