فاضلان

لغت نامه دهخدا

فاضلان. [ ض ِ ] ( اِخ ) دو فاضل. در اصطلاح فقها و اصولیین منظور از فاضلان علامه حلی و استادش ابن سعیداست، و گروهی از جمله ملا صالح مازندرانی نوشته اند: گفته اند مراد از فلاضلان علامه حلی و پسرش فخرالمحققین است، و این درست نیست. ( از ریحانة الادب ج 3 ص 184 ).

فرهنگ فارسی

دو فاضل. در اصطلاح فقها و اصولیین منظور از فاضلان علامه حلی و استادش ابن سعید است.

جمله سازی با فاضلان

آن جواهر که فاضلان سفتند وان معارف که عارفان گفتند
جهل او گرچه فاضلان دانند کفر و فسقش همه جهان دانند
تا هست عادت اهل کرم را که مینهند بر کتف فاضلان جهان بار تربیت
با آن که شاعرانم در شعر و در علوم بوسند و فاضلان فضایل شعار پای
خوانند و یادگیرند آن شعرهای زیبا هم عالمان افضل هم فاضلان اَوحد
هنر نمود که سالار لشکرش بنشاند ببار خود ز ادیبان و فاضلان برتر
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
موزون یعنی چه؟
موزون یعنی چه؟
رویداد یعنی چه؟
رویداد یعنی چه؟
فال امروز
فال امروز