رب العرش

لغت نامه دهخدا

رب العرش. [ رَب ْ بُل ْ ع َ ] ( اِخ ) صاحب عرش. پروردگار عرش. خدای تعالی:
از آن سید که از فرمان رب العرش پیغمبر
وصی کردش در آن منزل که منبر بود پالانش.ناصرخسرو.

فرهنگ عمید

خداوند عرش، خدای تعالی.

فرهنگ فارسی

( اسم ) پروردگار عرش خداوند عرش خدای تعالی: ازان سید که از فرمان رب العرش پیغمبر وصی کردش دران منزل که منبر بود پالانش. ( ناصر خسرو )
صاحب عرش پروردگار عرش

جمله سازی با رب العرش

قوله تعالی: مَنْ ذَا الَّذِی یُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً خداوند کریم، نامبردار عظیم، مهربان نوازنده بخشنده دارنده، جلت احدیته و تقدست صمدیته، در این آیت بندگان را می‌نوازد هم توانگران را و هم درویشان را، توانگران را می‌نوازد، که ازیشان قرض میخواهد و قرض از دوستان خواهند. یحیی معاذ گفت عجبت ممّن یبقی له مال و رب العرش استقرضه. و فی الخبر الصحیح ینزل اللَّه عز و جل، فیقول من یدعونی فاجیبه؟ ثم یبسط یدیه، فیقول من یقرض غیر عدوم و لا ظلوم؟
کاد رب العرش یخفی حسنه من نفسه غیره منه علی ذاک الکمال المنتهی