معنی عاقبت اندیشی

لغت نامه دهخدا

عاقبت اندیشی. [ ق ِ ب َ اَ ] ( حامص مرکب ) دوراندیشی.

دوراندیشی، عاقبت اندیش بودن.

دور اندیشی مال اندیشی آخر بینی.

در هر امری عاقبت اندیشی به در عاقبت امور درویشی به

حکم چو بر عاقبت اندیشی است محتشمی بنده ی درویشی است

حکم چو بر عاقبت اندیشی است محتشمی بندهٔ درویشی است

با عشق امل سوز دگر علم و عمل چیست یا عاقبت اندیشی و تدبیر کدام است

خسروی عاقبت اندیشی کرد روی در قبله ی درویشی کرد

باید آن را که سر عاقبت اندیشی هست خاطر امروز در اندیشه ی فردا دارد