در زبان و ادبیات فارسی، واژه‌ی «ثُلُثَا» به‌صورت یک اصطلاح عربی‌تبار به کار می‌رود که معنای دقیق و ریاضی آن دو سوم یا دو ثلث است. این کلمه از ساختار نحوی زبان عربی نشأت گرفته و به‌صورت عددی کسری برای بیان مقدار و نسبتی معین به کار می‌رود. کاربرد آن در متون دینی، فقهی، حقوقی و نیز در محاسبات ریاضی و تقسیم‌بندی‌های ترتیبی مشاهده می‌شود.
ریشهٔ اصلی این کلمه، از واژهٔ «ثُلْث» گرفته شده که به معنای یک سوم است. بر اساس قواعد اشتقاق در زبان عربی، «ثُلُثَا» با افزودن الف و اعراب مناسب به ریشه، شکل جمع یا مضاعف پیدا کرده و بر مقدار دو بخش از سه بخش برابر یک کل دلالت دارد. جالب توجه است که خود واژهٔ «ثُلْث» در متون کهن و جدید، کاربرد فراوانی داشته و در منابعی مانند قرآن و احادیث نیز به کرات مشاهده شده است.