معنی عنبرچه | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

عنبرچه. [ عَم ْ ب َ چ َ / چ ِ ]( اِ مرکب ) نوعی از زیور است که پرعنبر کنند و بر گردن اندازند. ( برهان قاطع ). زیوری است از عالم اوربی در هندوستان که جوف آن به عنبر آلوده کنند و دور آن گوهر نیم رو آویزند. و عنبرینه نیز به همین معنی است.( از آنندراج ). نوعی از زیور مثل دهکدهگی که جوف آن به عنبر پر کنند و گرد آن مروارید آویزند. ( غیاث اللغات ). محفظه ای از طلا مانند درج و حقه به پهنا و درازی سه انگشت که زنان بر گردن آویختندی، و آن جای خوش بویها بود. ( از یادداشتهای مرحوم دهخدا ):
در صف رخت که عنبرچه بود صدرنشین
کوی بربسته که باشد که درآید بشمار.نظام قاری ( دیوان ص 81 ).