لغت نامه دهخدا
صایل. [ ی ِ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از صول. حمله برنده. ( مهذب الاسماء ).
صایل. [ ی ِ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از صول. حمله برنده. ( مهذب الاسماء ).
(یِ ) [ ع. صائل ] (اِفا. ) ۱ - حمله برنده. ۲ - گستاخ، سرکش.
۱ - حمله برنده. ۲ - گستاخ سرکش.
💡 آنرا که چنین پنج خصایل دادند دریاب و درو گریز کو درویشست
💡 خصایل تو یکایک فزایش خطرست چو ساز رزم کنی باز، راد کم خطری
💡 برمناقب شمایل تو حریص وز معایب خصایل تو طهور
💡 ای ماه پریچهر مطبوع خصایل ای سرو صنوبر قد خورشید شمایل
💡 ماه من، ای بدر آفتاب شمایل شاه من، ای خسرو خجسته خصایل
💡 برد خواند از خصایل برتر و این هر دو راست بر بنانت اقتداء و بر بیانت افتخار