بغض

[ویکی الکتاب] معنی مَا قَلَیٰ: مورد خشم و کینه قرار نداده است (کلمه قلی - به کسره قاف - به معنای بغض و یا شدت بغض است )
تکرار در قرآن: ۵(بار)
کینه. دشمنی. در اقرب الموارد می‏گوید: بغض ضدّ محبّ، بغضاء و بَغضه شدّت دشمنی است راغب گفته: آن تنفّر نفس از شیئی است بر خلاف محبّ که میل نفس بشیئی می‏باشد. دشمنی از گفتارشان هویداست و آنچه سینه شان پنهان می‏کند بزرگتر است. این کلمه فقط پنج بار و همه به صیغه بغضاء در قرآن آمده است. قاموس و صحاح نیز بغضة. بغضاء را شدّت بغض گفته ‏اند.
[ویکی فقه] بغض (قرآن). بغض، ضد حب و به معنای تنفر نفس از چیزی است که نسبت به آن بی میل باشد.
در این مدخل از واژه «اضغان»، «بغضاء»، «شنئان»، «غل»، «مقت» و هر آنچه معنای «بغض» را می فهماند، استفاده شده است.مهمترین عناوین این مبحث عبارتند از: آثار بغض، بغض ابراهیم علیه السلام، بغض خدا، بغض کافران، رفع بغض، عوامل بغض.
آثار بغض
قرآن به یکی از عوامل انحراف از عدالت اشاره نموده، به مسلمانان چنین هشدار می دهد که: " نباید کینه ها و عداوت های قومی و تصفیه حساب های شخصی مانع از اجرای عدالت و موجب تجاوز به حقوق دیگران گردد، زیرا عدالت از همه اینها بالاتر است".(و لا یجرمنکم شنآن قوم علی الا تعدلوا). و بار دیگر بخاطر اهمیت موضوع روی مساله عدالت تکیه کرده است، (اعدلوا).