بم

بم. [ ب َ ] ( ص، اِ ) صدای پر و بانگ بلند که از تار و رود و جز آن برآید، مقابل زیر که آواز باریک باشد. ( ناظم الاطباء ). صدای پر و بانگ بلند که از نقاره و رود برآرند، در مقابله زیر باشد که به معنی آواز باریک. ( غیاث ). آواز بلند مقابل زیر، بام مشبع آن؛ و ظاهراً گلبام که لغتی است در گلبانگ مرکب از این است. ( آنندراج ). نوای درشت. نوای سیم کلفت. آواز ستبر. ثقل. حدت. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). آوای درشت و خشن آدمی و ساز، صدایی که در یک واحد زمان ارتعاشاتی کمتر از صدای زیر در فضا ایجاد کند. ( فرهنگ فارسی معین ). پست، مقابل تیز.

مهم ترین کوه های شهرستان بم این ها هستند: کوه آب چکو (۰۴۰`۲متر)، آب گرمو (۴۵۸`۲ متر) و آفتی (۴۷۱`۲ متر) ناحیه پست و کویری شهرستان بم شامل بخشی از شنزار و نمکزار لوت و اطراف آن است و پست ترین نقطه آن میان شوره گز و فهرج واقع، و ۴۰۰ متر از سطح دریا بلندتر است. مهم ترین رودخانه شهرستان بم رودخانه تهرود است که از دامنه های کوه های بلند هزار سرچشمه می گیرد و در مسیر خود وارد شهر بم شده، از این شهر و روستاهای این شهرستان می گذرد و سپس وارد کویر لوت می شود و به رودخانه و یا مسیل شوره گز می پیوندد. رودخانه تلنگو نیز یکی دیگر از رودهای شهرستان بم است.