حسود

حسادت احساسی است که در نتیجه کمبود نسبت به ویژگی‌ها، دستاوردها یا دارایی‌های برتر دیگران به وجود می‌آید. فرد حسود یا تمایل دارد که آن ویژگی‌ها را برای خود داشته باشد یا آرزو می‌کند که دیگران آن‌ها را نداشته باشند. لازم به ذکر است که واژه Envy در زبان انگلیسی با واژه Jealousy از نظر معنا تفاوت دارد. برای درک بهتر مفهوم Jealousy، می‌توانید به مقاله‌ای درباره احساس مالکیت مراجعه کنید.

تصویر معنی حسود

لغت نامه دهخدا

حسود. [ ح َ ] ( ع ص ) بدخواه. ( دهار ). رشکور. رشک آور. رَشگن. رشگین. بدخواه وکینه رو. ( مهذب الاسماء ). بدسگال. ( تاریخ بیهقی ). تنگ چشم. رشک بر. آنکه زوال نعمت کسی را تمنی کند. صاحب حَسد. کینه ور. بسیاررشگن. حاسد. رشکناک. غیور. کرمو ( در تداول عوام ). ج، حُسد، حُسّاد، حُسود:
چون ببینم ترا ز بیم حسود
خویشتن را کلیک سازم زود.مظفری.حسودانت را داده بهرام نحس
ترابهره کرده سعادت زواش.اورمزدی.حسودت در بد بهرام فیرون
نظر زی تو ز برجیس فرارون.دقیقی.چو خواهشگری و نیازم نبود
بر این برببستم زبان حسود.فردوسی.و [ غوزیان ] مردمانی شوخروی و ستیزه کارند و بددل و حسودند. ( حدود العالم ). اگر خواهی اندوهگین نباشی حسود مباش. ( منسوب با نوشیروان از قابوسنامه ).
سودی نکند روشنی کار حسودش
اصلی نبود، فربهی و کار ورم را.ابوالفرج رونی.مردم روزی نزید بی حسود
دریا هرگز نبود بی نهنگ.مسعودسعد.توانم آنکه نیازارم اندرون کسی
حسود را چه کنم کاو ز خود برنج در است
بمیر تا برهی ای حسود کاین رنجی است
که از مشقت آن جز بمرگ نتوان رست.سعدی.حسود از نعمت حق بخیل است و بنده بی گناه را دشمن می دارد. ( گلستان باب هشتم چ فروغی ص 205 ).
- امثال:
اگر حسود نباشد جهان گلستان است.
حسود نیاسود.
حسود. [ ح ُ ] ( ع مص ) بد خواستن. ( زوزنی ) ( تاج المصادر بیهقی ). تمنی کردن زوال نعمت کسی را. تمنی کردن نعمت و فضیلت کسی را یا زوال آن را از وی.

فرهنگ معین

(حَ ) [ ع. ] (ص. ) کسی که به برتری دیگران رشک می برد.

فرهنگ عمید

کسی که به دیگران حسد می برد.

فرهنگ فارسی

رشک برنده، کسی که حسددارد، کسی که سعادت دیگری را، نتواندببیندوخواستارزوال آن باشد، حسدجمع
( صفت ) آنکه زوال نعمت دیگران را خواهد رشک برنده بدخواه. جمع: حسد و حساد.
بد خواستن