میراث

میراث. ( ع اِ ) ( از «ورث » ) مالی که از مرده به کسی رسد. ( منتهی الارب ). آنچه که شخصی برای وارث خود می گذارد پس از مرگ. ج، مواریث. ( از ناظم الاطباء ). ترکه مرده. مالی که از مرده رسد. ( آنندراج ). آنچه به مرگ از کسی بازماند. ( دهار ). مرده ریگ و ترکه و گاوزاد ومالی که از مرده به کسی رسد و پس افکند. ( ناظم الاطباء ). مال و وجهی که از میت برای ورثه بازماند. ( یادداشت مؤلف ). تُراث. ( ترجمان القرآن ). ترکه. ( منتهی الارب ). ارث. ماترک. بازمانده. وامانده. مرده ریگ. مرده ری. ترکه میت. ( یادداشت مؤلف ). استحقاق انسان است به واسطه مرگ دیگری به نسب یا سبب مالی را بالاصالة. موجبات ارث دو امر است نسب و سبب؛ نسب عبارت از اتصال به ولادت است مانند «اب » و «ابن » و سبب، اتصال به وصلت است مانند زن و شوهر. ( از فرهنگ علوم تألیف سیدجعفر سجادی ): وﷲ میراث السموات و الارض واﷲ بما تعملون خبیر. ( قرآن 180/3 )؛ و مر خدای راست آنچه میراث آسمانها و زمین است و خدای به آنچه می کنید شما آگاه است. ( تفسیر ابوالفتوح رازی ج 3 ص 58 ). این انگشتری مرا از پدر میراث رسیده است. ( تاریخ برامکه )