خنثی

خنثی. [ خ ُ ثا ] ( اِ ) بسریانی سریش را گویند و آن چیزی است که صحافان و کفشدوزان بکار برند. ( برهان قاطع ). نباتی است برگ آن چون برگ گندنا با ساقی املس و ریشه های دراز و فارسی آن سریش است. ( بحر الجواهر ). برواق، اسفودالس تیقلیش. ابجة. سریش. چریش. ( یادداشت بخطمؤلف ). برگش مانند گندناست و اصلش مانند نیلوفر. ( نزهة القلوب ). اسرارش ریشه خنثی نباشد. ( از ابن البیطار ). رجوع به تحفه حکیم مؤمن شود. || ( ع ص ) کسی که او را آلت نری و مادگی هر دو باشد. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ). آنکه هر دو آلت دارد ( محمودبن عمر ). نرماده. ( بحر الجواهر ). زن مرده، آنکه هر دو اندام دارد، آنکه هیچیک از دو اندام ندارد. ( مهذب الاسماء ). نه مرد، نه زن.

[ویکی فقه] خنثی‏ شخصی که هم آلت تناسلی مرد و هم زن را دارد. از احکام آن در بابهای طهارت، صلات، حج، جهاد، حجر، نکاح، ارث، حدود، قصاص و دیات سخن گفته‏ اند.
خنثی‏ دارنده آلت تناسلی مرد و زن می باشد.
جنسیّت خنثی
خنثی‏ از نظر جنسیت یا مرد است و یا زن؛ هرچند برخی احتمال وجود جنس سومی را که نه مرد باشد و نه زن، بلکه مصداق هر دو عنوان باشد، مطرح کرده‏ اند. 
اقسام خنثی
خنثی‏ دو قسم است: مشکل و غیر مشکل. خنثایی که در پرتو علائم تعیین شده در شرع و یا- بنا بر قول برخی- قراین و مرجّحات دیگر، به یکی از دو جنسِ مرد یا زن ملحق می‏گردد، خنثای غیر مشکل و محکوم به احکام همان جنس است و خنثایی که دارای علائم و قراین چنینی نیست، خنثای مشکل خواهد بود.