تصریح

تصریح. [ ت َ] ( ع مص ) هویدا گفتن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی ) ( مجمل اللغة ). آشکار گفتن. ( دهار ). گشاده و روشن گفتن، خلاف تعریض. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). خالص و روشن گفتن. ( آنندراج ): وحسن از اینها همه گفته است، چه بتعریض و چه بتصریح. ( جهانگشای جوینی ). وقت وقت بتعریض و گه گاه بتصریح چنان فرانمودی. ( جهانگشای جوینی ). || هویدا کردن. ( زوزنی ). پیدا و آشکار کردن کار را. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از آنندراج ). || هویدا شدن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی ). پیدا و آشکار شدن. ( منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). لازم و متعدی است. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || ظاهر و آشکار کردن چیزی را که در دل داشت. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). آشکار کردن حق، لازم و متعدی است. ( از اقرب الموارد ). || ویژه شدن شراب پس از کف انداختن. ( تاج المصادر بیهقی ). رفتن کفک شراب و روشن و پاکیزه شدن.( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). رفتن کفک شراب. ( از اقرب الموارد ). || خطا کردن تیرانداز و نرسیدن تیر او به هدف. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || نیک سخت شدن سال قحط و صریح و خالص گردیدن در شدت و تنگی. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ).