سر

سر بخشی از بدن جانداران است که معمولاً شامل اجزایی چون گوش‌ها، مغز، پیشانی، گونه‌ها، چانه، چشم‌ها، بینی و دهان می‌باشد. هر یک از این اجزا به طور خاص به عملکردهای حسی مختلفی مانند بینایی، شنوایی، بویایی و چشایی کمک می‌کنند. سَر بالاترین قسمت بدن انسان است و در بسیاری از موجودات دیگر نیز وجود دارد. مغز انسان و اکثر موجودات در این ناحیه قرار دارد. دستگاه عصبی مرکزی بخشی از سیستم عصبی است که درون محفظه‌ای استخوانی به نام جمجمه و ستون فقرات قرار دارد و شامل مغز و نخاع می‌باشد. از نظر ساختاری، دستگاه عصبی مرکزی به دو بخش ماده سفید و ماده خاکستری تقسیم می‌شود. مغز شامل بخش‌های مختلفی است که هر یک به رغم ارتباط با یکدیگر، وظایف متفاوتی را انجام می‌دهند. پرده داخلی: این پرده به مغز و نخاع چسبیده و وظیفه تغذیه مغز را بر عهده دارد. پرده میانی: این پرده که به نام پرده میانی عنکبوتیه شناخته می‌شود، به پرده خارجی متصل است و از پرده داخلی فاصله نسبی دارد. پرده خارجی: این پرده از بافت پیوندی محکم تشکیل شده و به استخوان‌های محافظ متصل است.  
در فاصله بین پرده عنکبوتیه و پرده داخلی، مایعی شفاف وجود دارد که از ترشحات رگ‌های خونی ناشی می‌شود. این مایع به نام مایع مغزی-نخاعی شناخته می‌شود و وظیفه آن محافظت از بافت عصبی است. مخ، بزرگ‌ترین بخش مغز است و شامل دو نیمکره می‌باشد که توسط رشته‌های عصبی محکم و سفید رنگ به یکدیگر متصل شده‌اند. ارتباط بین دو نیمکره نیز از طریق همین رشته‌های عصبی برقرار می‌شود. سطح مخ به رنگ خاکستری است و به آن قشر مخ گفته می‌شود. قشر مخ در انسان به دلیل وسعت زیاد خود و قرارگیری در فضای محدود، حالت چین‌خورده‌ای دارد. در زیر قشر مخ، ماده‌ای سفید رنگ وجود دارد که از تجمع رشته‌های عصبی میلین‌دار تشکیل شده است و این رشته‌ها دنباله‌های نورون‌هایی هستند که در قشر خاکستری با سایر بخش‌های دستگاه عصبی ارتباط دارند.