راسو

راسو. ( اِ ) جانوری است که آن را موش خرما گویند. ( لغت محلی شوشتر خطی متعلق به کتابخانه مؤلف ) ( آنندراج ) ( انجمن آرا ) ( برهان ) ( از جهانگیری ). موش خرما که بتازی ابن عرس گویند. ( ناظم الاطباء ). ابن عرس که خرد گوش و برگردیده پلک باشد. ( منتهی الارب ). جانور معروف، در عربی ابن عرس. ( شعوری ج 2 ورق 13 ).ابن عرس. ( ذخیره خوارزمشاهی ). ( جوهری ) ( تاج العروس )( برهان ). جانور مشهور دشمن مار به هندش نیئول خوانند. ( از شرفنامه منیری ). ابوالحمارس. ( یادداشت مؤلف ). پرسق. ( برهان ). شنعبه.( آنندراج ). نِمس ( برهان ). ابن عرس. نوعی راسوست که گوش خرد دارد گوئی که گوش آن بریده اند و برگشته پلک است. ( یادداشت مؤلف ). دئل، جانوری چون راسو. ( منتهی الارب ). به عربی آن را ابن عرس خوانند اگر درون وی را پر از گشنیز کنند و خشک سازند خوردن قدری از آن گزندگی جانوران زهردار را نافع باشد گویند اگر کعب آن را بوقتی که زنده باشد بیرون آورند و بر پای راست زن بندند و به او جماع کنند آبستن گردد و گویند طعامی که زهر داشته باشد همینکه ببیند موهای خود را راست کند و بفریاد آید، اگر خون او را بر مفاصل و خنازیر طلا کنند نافع باشد. ( از آنندراج ) ( برهان ) ( لغات محلی شوشتر ): و از سنتهای عبدالرحمان بود که فرمود که راسو و جژ را نباید کشت تا مار همیگیرند و میخورند که بسیستان مار بسیار است تا شر ایشان دفع باشد. ( تاریخ سیستان ص 85 ).

راسو (ferret)
پستان داری گوشت خوار و کوچک با نام علمی موستلانیوالیس که در اروپا، امریکا و آسیا پراکنده است. زود اهلی می شود و از دوران باستان با انسان مأنوس بوده است. راسو حیوانی جنگجو است و از این رو مانند تازی و یوز و باز در دربار شاهان ایران در شکار از آن استفاده و به تعداد زیاد نگهداری می شده است.