واژه‌ی «خافقین» در فارسی و عربی به معنای مشرق و مغرب یا خاور و باختر است. این اصطلاح جهت‌های جغرافیایی را نشان می‌دهد و بیانگر گستردگی یا احاطه‌ی کامل چیزی از شرق تا غرب است. در قرآن کریم و متون دینی، «خافقین» معمولاً برای اشاره به وسعت عالم یا احاطه خداوند بر کل جهان استفاده می‌شود. کاربرد این واژه نشان‌دهنده قدرت و حضور مطلق الهی است که مشرق و مغرب را تحت نظارت و علم خود دارد. مچنین در ادبیات و متون کلاسیک، «خافقین» به کار می‌رود تا مفهوم فراگیری و شمول را منتقل کند. به کار بردن این واژه در شعر و نثر، تصویر گستردگی، جهان‌شمولی یا احاطه کامل چیزی را برای خواننده به صورت بصری و معنایی برجسته می‌سازد.
خافقین
لغت نامه دهخدا
مرمرا باری بدین درگاه شاهست آرزو
نز ری و گرگان همی یاد آیدم نز خافقین.منوچهری.جز که نادر باشد اندر خافقین
آدمی سر برزند بی والدین.مولوی ( مثنوی ).ای کمال نیکمردان برتو ختم
نیکنامی منتشر در خافقین.سعدی.
فرهنگ معین
فرهنگ فارسی
( اسم ) تثنی. خافق در حالت نصبی ( در فارسی مراعات این قاعده نکنند ) مشرق و مغرب خاور و باختر.
مشرق و مغرب
جمله سازی با خافقین
مر مرا باری بدین درگاه شاهست آرزو نز ری و گرگان همی یاد آیدم، نز خافقین
پیش شاه این شاهباز عالمین میبرد هر لحظهٔ در خافقین
سیف دین الحق و الدنیا امام الخافقین شمع جمع اولیا سرّاله المستعان
امام الهدی اشرف المصطفین مغیث الوری، ملجا الخافقین