صبح لقا

لغت نامه دهخدا

صبح لقا. [ ص ُ ل ِ ] ( ص مرکب ) سپیدچهره. درخشان رخ. نورانی رخ:
آن پیر ماکه صبح لقائیست خضر نام
هر صبح بوی چشمه خضر آیدش ز کام.خاقانی.

فرهنگ فارسی

( صفت ) سپید چهره نورانی رخ.

جمله سازی با صبح لقا

صدق آیینه رخسار صفاکیشان است نفسی راست کن آن صبح لقا را دریاب
گزارش محتوای نامناسب
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
افتراق
افتراق
فان
فان
مأوا
مأوا
ابوطاهر گناوه ای
ابوطاهر گناوه ای