شکستگی

شکستگی. [ ش ِ ک َ ت َ / ت ِ ] ( حامص ) حالت و چگونگی شکسته.کسر. شکستن. تکسر. خنث. ( یادداشت مؤلف ). کسر و انکسار. ( ناظم الاطباء ) ( فرهنگ فارسی معین )

شکستگی (fracture)
ازبین رفتن پیوستگی استخوان، با جابه جایی قطعات استخوان یا بدون آن. شکستگی ممکن است آسیب شناختی و ناشی از آسیب نسبتاً خفیف استخوان بیمار، مثلاً در بیماری های نرمی استخوان و پاژه باشد یا براثر آسیب دیدن استخوانِ سالم ایجاد شود. نوع دوم شایع تر است.
انواع شکستگی. شکستگی تمیز، که آسیب ناچیزی به بافت های اطراف وارد می کند و پوستِ روی محل شکستگی را پاره نمی کند، شکستگی ساده نامیده می شود. در شکستگی مرکب یا باز پوست پاره می شود و محل شکستگی در معرض هوا قرار می گیرد. در خردشدگی استخوان چند تکه می شود؛ این حالت در له شدگی ها دیده می شود. شکستگی ترکه ای شکستگی ناقص استخوان دراز در کودکان است.
علایم. از کارافتادن عضو، درد شدید عضو در هنگام حرکت، و تغییر شکل واضح آن از علایمی اند که ممکن است به تشخیص شکستگی بیانجامند. در صورت وجود این علایم، بررسی های بعدی باید با حداقل حرکت عضو همراه باشد. احساس مالیده شدن قطعات استخوان شکسته به یکدیگر کرپیتوس نامیده می شود و علامت قابل اطمینانی است. این علامت را فقط باید پزشک جست وجو کند.
درمان. درمان جاانداختن شکستگی است تا انتهای شکستۀ استخوان در امتداد یکدیگر و در یک راستا قرار گیرند. برای این کار ممکن است درجاتی از کشش یا ثابت کردن لازم باشد. پس از جاانداختن شکستگی لازم است عضو آسیب دیده بی حرکت شود. این کار با یکی از انواع آتل، مثلاً گچ، صورت می گیرد. گاهی قطعات شکستۀ استخوان طی عمل جراحی و با استفاده از میخ، پیچ، و یا صفحات فلزی ثابت می شوند. ترمیم شکستگی جوش خوردن نامیده می شود و به تشکیل کال استخوانی وابسته است. کال استخوانی برای استخوان شکسته نقش سیمان طبیعی را دارد. توصیه می شود که پس از اتصال یافتن قطعات شکسته به یکدیگر، حرکت عضو به تدریج زیاد شود تا ماهیچه ها و زردپیها برای شروع مجدد وظایف خود آماده شوند. با مهندسی ژنتیک پروتئینی تهیه کرده اند که رشد مجدد استخوان را تحریک می کند. در ۱۹۹۴ آزمایش هایی برای کاربرد آن، در صورت جوش نخوردن شکستگی، صورت گرفت. هرگاه فرآیند ترمیم به درستی صورت نگیرد، جوش خوردن شکستگی واقع نمی شود.