در بومشناسی، رقابت به کنش متقابل دو یا چند جاندار، یا گروههایی از جانداران اطلاق میشود که برای بهرهبرداری از منابع مشترک و محدود، با یکدیگر در چالش هستند. این پدیده میتواند در درون افراد یک گونه یا بین افراد گونههای متفاوت رخ دهد. رقابت همواره موجب کاهش میزان بقا و زادآوری در یک یا هر دو گروه رقیب میشود و در فرآیند تکامل، نقش مهمی در انقراض تدریجی برخی گونهها و همچنین پدید آمدن سازگاریهای جدید ایفا میکند.
منابع محدودی که زمینهساز این مفهوم میشوند، طیف گستردهای را دربرمیگیرند. این منابع میتوانند آشکار باشند، مانند مواد غذایی برای جانوران، یا آب، مواد معدنی و نور برای گیاهان. از سوی دیگر، منابع کمتر مشهود نیز میتوانند بسیار تأثیرگذار باشند؛ برای نمونه، سبقت جویی برای تصاحب قلمرو، کسب جفت، یا دستیابی به محل مناسب برای آشیانهسازی در میان بسیاری از جانداران از اهمیت بالایی برخوردار است. این تقابلها بهطور مستقیم بر موفقیت تولیدمثلی جانداران اثر گذاشته و از این رو، یکی از نیروهای محرکۀ اصلی در انتخاب طبیعی به شمار میرود.
پیامدهای اکولوژیک بسیار گسترده است و میتواند به پراکندگی جغرافیایی جانداران در زیستگاههای مختلف بینجامد. این باور وجود دارد که جانداران تمایل دارند به مناطقی کوچ کنند که در آنها فشار رقابتی کمتر باشد. انسانها نیز در فعالیتهایی مانند کشاورزی، با بهکارگیری روشهای مختلف، سعی در کاهش این رقابتها دارند. برای مثال، در کشت گندم، با رعایت فاصلهگذاری مناسب بین گیاهان، سبقت جویی ریشهها برای جذب آب و مواد معدنی خاک به حداقل میرسد. همچنین، با استفاده از علفکشها، سبقت جویی بین گندم و علفهای هرز برای دستیابی به منابع ارزشمند کنترل میشود.