دیاکو

دیاکو یک اسم پسرانه با ریشه‌های فارسی و کردی است که به شخصیت تاریخی مهمی در تاریخ ایران اشاره دارد. دیاکو بنیان‌گذار و نخستین شاه حکومت مادها بود و نام او در منابع تاریخی مختلف به اشکال گوناگون ذکر شده است، از جمله در آثار هرودوت که او را به نام «دِیوکِس» معرفی کرده است.

شخصیت تاریخی:

دیاکو در نیمه اول سده هفتم پیش از میلاد پادشاهی کرد و به عنوان نخستین پادشاه ماد شناخته می‌شود. او با تلاش برای کسب استقلال از آشوریان و ایجاد یک حکومت واحد در ماد، نقشی کلیدی در تاریخ این منطقه ایفا کرد. او با متحد کردن طوایف مختلف و تأسیس پایتخت هگمتانه (همدان امروزی)، پایه‌گذار یک دوره جدید در تاریخ مادها شد. طبق منابع تاریخی، وی ۵۳ سال پادشاهی کرد و در این مدت به عنوان یک قاضی بی‌طرف و عادل شناخته شد. او با اجرای عدالت و تلاش برای برقراری نظم، اعتبار و شهرت خوبی به دست آورد.

معنی و ریشه نام دیاکو:

این نام از واژه ایرانی دَهیوکَ مشتق شده است که به معنای سرزمین است. این واژه به نوعی به مفهوم محل زندگی یا منطقه اشاره دارد. واژه دَهیو به معنای سرزمین یا منطقه و پسوند کا به معنای منسوب به یا دارای است.

معنی نمادین: 

این نام به عنوان یک نام تاریخی و فرهنگی در ایران، به نوعی یادآور هویت ملی و تاریخی ایرانیان است و می‌تواند به عنوان نمادی از قدرت، رهبری و استقلال در نظر گرفته شود.

لغت نامه دهخدا

دیاکو. [ ک ُ ] ( اِخ ) دیااکو. سرسلسله شاهان مادی. رجوع به دیااکو و ج 1 و 2 یشتها ص 584، 214 و مزدیسنا ص 119 و دیوکس و تاریخ ایران پیرنیا ص 50 شود.

فرهنگ فارسی

پسر فرورتیش نخستین امیر و موسس سلسله ماد ( جل. ۷٠۸ یا ۷٠۱ - ف. ۶۵۵ ق م. ) وی با پرداخت باجی بپادشاه آشور توانست او را از حمله بکشور ماد باز دارد. طبق روایات دیاکو دستور داد در نزدیکی همدان ( هگمتانه ) قصر با شکوهی بنا کنند.

فرهنگ اسم ها

اسم: دیاکو (پسر) (کردی، فارسی) (تاریخی و کهن) (تلفظ: diyāko) (فارسی: دياکو) (انگلیسی: diyako)
معنی: نام نخستین پادشاه ایران از سلسله ی ماد، ( اَعلام ) ( = دیا اکو )، پسر فرورتیش، نخستین شاه ایران [حدود، پیش از میلاد] از سلسله ی ماد که شهر همدان را به پایتختی برگزید، دیا اکو، نخستین امیر مؤسس سلسله ی ماد، بنیانگذار ایران و اولین پادشاه مادها که شهر هگمتانه ( همدان ) را بنا نهاد و آنرا پایتخت ایران کرد، مشهور است که در عدالت بسیار دقیق بود

دانشنامه آزاد فارسی

دَیاکّو
(به یونانی: دیوکِس) از پادشاهان ماد (نیمۀ اول قرن ۷پ م). به احتمال قوی بنیادگذار سلسلۀ پادشاهی ماد است. محتملاً نام او برگرفته از واژۀ دَهیو به معنای زمین است. هرودوت نام پدر او را فروَرتیش (به یونانی: فرااورتی) نوشته است. تا زمان ظهور او، مادها در آبادی ها و قریه های جداگانه و مستقل زندگی می کردند؛ در این روزگار سراسر سرزمین های مادنشین دچار بی سامانی بود. دیاکو، که در محل زندگی خود به دادگری و دادوری آوازه یافته بود، مرجع تظلم و قضاوت مادهای دیگر نیز شد و سرانجام همگان او را به ریاست خود برگزیدند. دیاکو چون صاحب قدرت شد، فرمان ساختن شهر هگمتانه را با هفت بارو، هر یک به رنگی دیگر داد و کاخ خود را در دل شهر برپا ساخت و با وضع قواعد و مقرراتی، به کمک سربازان و جاسوسان خویش، با اقتدار تمام سلطنت کرد. مدت پادشاهی او را ۵۳ سال دانسته اند. به عقیدۀ دیاکونوف پادشاهی دیاکو از ۷۲۷ تا ۶۷۵پ م بوده است. در متون آسوری که از سارگون دوم برجای مانده، چندبار از دیاکو یاد شده است. او در جنگ پادشاه اوراتو با مملکت مانایی، از روسای اول (۷۳۰ـ۷۱۴پ م) پادشاه اوراتو پشتیبانی کرد، امّا با مداخلۀ سارگون آشوری، دیاکو دستگیر و با خانواده اش به حماة (سوریه) تبعید شد. هنوز سندی که بتوان با آن ثابت کرد دیاکوی متون سارگون همان دیاکوی بنیادگذار سلسلۀ ماد است، یافت نشده است.

ویکی واژه

آشوری
نام پیشوای ماد پیش از پادشاهی که منایع آشوری او را چنین می‌نامند و لقب شاه ماد به او می‌دهند. هرودوت او را دیوک می‌نامد ولی تحت عتاوین دیگر مانند دای‌ئوک٬ دایاکو یا دیائوک‌کو نیز ترجمه شده‌است.

جملاتی از کلمه دیاکو

در طول دههٔ ۱۹۲۰ میلادی، دیاکونوف دو بار در شهر اُسلو زندگی کرد، جایی که پدرش میخائیل الکسویچ دیاکونوف برای مأموریت‌های تجاری شوروی در آن‌جا کار می‌کرد. مادرش پزشکی خوانده‌بود اما عمدتاً همهٔ عمرش را در خانه گذراند. برادر بزرگ‌ترش، میخائیل میخائیلویچ دیاکونوف (۱۹۰۷–۱۹۵۴) پژوهشگر برجسته‌ای در رشتهٔ تاریخ و باستان‌شناسی ایران بود.
ز شهر دیاکو یکی دخت خواست چو کار بزرگی بر او گشت راست
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم