دری

این کلمه معانی متنوعی دارد که هر یک به جنبه‌های مختلفی اشاره می‌کند:

اولین معنی آن منسوب به دره‌های کوهستانی است، مانند کبک دری که نوعی پرنده است. دومین معنی، به روشن و درخشان بودن اشاره می‌کند، به طوری که چیزی تابان و درخشان مانند دُر به نظر می‌رسد.

سومین معنی دری به سخنان بیهوده و حرف‌های بی‌سر و ته مربوط می‌شود، که نشان‌دهنده‌ی عدم معنا یا هدف در گفتار است. همچنین، دری به عنوان صفت نسبی، به درباری و منسوب به دربار اشاره دارد، که در برخی متون تاریخی و ادبی به کار می‌رود.

نهایتاً، یکی از معانی مهم دری به زبان فارسی مربوط می‌شود. این زبان که بعد از زبان پهلوی متداول گردیده، با اندک تغییراتی به زبان فارسی کنونی تبدیل شده و پس از اسلام به عنوان زبان رسمی و ادبی مردم ایران شناخته شده است.