مِدال معمولاً یک شیء گرد، پهن و نازک با ابعادی کمی بزرگتر از سکه‌های متداول است که اغلب از جنس فلز ساخته میشود و دارای نقوش چاپی، حکاکی‌شده یا قلم‌زنی‌شده است. عمدتاً به‌منظور تقدیر و تشویق یا قدردانی از افراد یا نهادها در پی فعالیت‌های ورزشی، علمی، دانشگاهی یا نظامی اهدا می‌شوند. همچنین ممکن است برای یادبود رویدادها یا اشخاص مهم طراحی و تولید شوند. هنرمندان سازنده آن ها مدالیست نامیده می‌شوند. گاهی نیز نشان‌ها در مراسم مذهبی برای بیان حالت‌های خاص یا نشان‌دادن تعلق به کار می‌روند.
معمولاً از جنس برنز ساخته می‌شوند که علاوه بر قیمت مناسب و دوام بالا، امکان ایجاد نقش‌های دقیق را فراهم می‌کند؛ با این حال، از فلزات دیگری مانند نقره، پلاتین، طلا و نیز موادی مانند شیشه و چوب نیز در ساخت آن‌ها استفاده شده است. روی آن ها معمولاً شامل چهره‌نگاری (پرتره)، نماد یا نوشته اصلی است و پشت آن در بیشتر موارد ساده یا حاوی توضیحاتی درباره هدف ساخت نشان می‌باشد. برای آن هایی که قابل آویزندگی، حلقه‌ای در بالای آن تعبیه میشود تا نوار مخصوص از آن عبور کند.
بر اساس مستندات تاریخی، نخستین نمونه‌های اهدای آن به اسکندر مقدونی بازمی‌گردد که به پاس قدردانی از کشیش جاناتان، نشان طلایی به او اعطا کرد. در امپراتوری روم نیز اهدای مدال های طلایی رواج داشت. پس از فروپاشی این امپراتوری، انواع طلایی نازک و کوچک با نقش خدایان یا تصاویر گوناگون، به‌عنوان گردن‌آویز نزد مردان و زنان مورد استفاده قرار می‌گرفت. گفتنی است به انواع بزرگتر و معمولاً روی‌میزی مدالیون و به نمونه‌های چهارگوش نادر آن پلاک گفته میشود و کاربرد واژه مدالیون برای گردن‌آویزهای متداول صحیح نمی‌باشد.