«نخست وزیر» عنوانی سیاسی است که در ساختار حکومت‌های پارلمانی برای بالاترین مقام اجرایی دولت استفاده می‌شود. او مسئول هدایت و اداره امور اجرایی کشور است و نقش اصلی او هماهنگی بین وزرا و اجرای قوانین و سیاست‌های مصوب مجلس می‌باشد. این مقام معمولاً پس از رأی اعتماد پارلمان یا مجلس انتخاب می‌شود و در نظام‌های مختلف، اختیارات او ممکن است متفاوت باشد.
وظایف نخست وزیر شامل هدایت کابینه، برنامه‌ریزی و اجرای سیاست‌های اقتصادی، اجتماعی و امنیتی کشور، معرفی وزرا و ناظران دولت به مجلس و نمایندگی کشور در امور بین‌المللی است. او به عنوان رابط بین قوه مقننه و قوه مجریه عمل می‌کند و تصمیمات کلان دولت معمولاً تحت نظارت و هدایت او اتخاذ می‌شود.
به طور کلی، نخست وزیر نقش محوری در اداره کشور و اجرای سیاست‌های دولتی دارد. او به عنوان مدیر اجرایی، مسئول تحقق برنامه‌های دولت و پاسخگویی در برابر مجلس و مردم است. جایگاه نخست وزیر در هر کشور با توجه به نوع حکومت و قانون اساسی، می‌تواند بسیار تأثیرگذار و کلیدی باشد و یکی از مهم‌ترین مقامات سیاسی کشور به شمار می‌رود.
