کوبک

می گریزی گر تو از ما کوبکو ما تورا از هر طرف در جستجو

چون بقا دیدم اسیری زان فنای سرمدی بودم، آن یاری که می جستم مدامش کوبکو

عمریست میدویم چو دیوانه کوبکو دل در قفای دلبر و من در قفای دل

از بهر یک شمامه ی زلفین عنبرین چون باد صبح در بدر افتیم و کوبکو

در پس این پرده رو با ما نمود آنکه می جستیم عمری کوبکو

بوی محبت شنید، شد بجهان ناپدید قاسمی اندر طلب دربدر و کوبکوست