کنار دریا

ز چشمم از به کناری، نشو ز طوفان امن کنار چشم من است این، کنار دریا نیست

بدان یتیم که پرورده شد به تلخ و به شور در اندرون صدف بر کنار دریا بار

همیشه کردی چو گردبادی کنار دریا بکام سیری بقدر صیدی ز ما ربودی غذاش بودی مقرر

شه بر کنار دریا زان صید کرد یعنی لب تشنه بود بحر و بود آمدن محالش

گهی چو رنگ دمان بر فراز کوه بلند گهی چو شیر ژیان بر کنار دریا بار