کم نظیر

کم‌نظیر واژه‌ای است که در گستره زبان فارسی، بر ویژگیِ ندرت و کمیابیِ یک چیز دلالت دارد. در اصل، این صفت بر آن اطلاق می‌شود که نمونه یا مثلی برای آن به ندرت یافت شود یا اساساً وجود نداشته باشد؛ به عبارت دیگر، منحصر به فرد بودن در صدر معیارهای سنجش آن قرار می‌گیرد. این مفهوم صرفاً به معنای کمیاب نیست، بلکه برتریِ ذاتی و امتیاز ویژه‌ای را مستتر می‌سازد که آن را از سایر مصادیق مشابه متمایز کرده و در جایگاهی یگانه قرار می‌دهد. کم‌نظیر فراتر از مفهوم نادر یا نایاب عمل می‌کند. در حالی که نادر صرفاً بر کمیابی وقوع یا وجود تأکید دارد، کم‌نظیر حامل بار معناییِ مثبت‌تری است و اغلب برای توصیف کمال، زیبایی، مهارت استثنایی، یا دستاوردی برجسته به کار می‌رود که تقلید یا تکرار آن دشوار است. این ویژگی می‌تواند شامل کیفیت ساخت، عمق محتوا، یا تأثیرگذاری یک رویداد باشد که پس از آن، نمونه‌ای در همان سطح ظهور نیافته است.