کاهن، که ریشه در لغت به معنای روحانی یا پیشگو دارد، در فرهنگ‌ها و ادیان گوناگون به فردی گفته می‌شود که مسئولیت انجام امور دینی و مذهبی ویژه‌ای را بر عهده دارد. کاهنان به عنوان رابط بین مردم و امور مقدس عمل می‌کنند و وظایف آن‌ها شامل اجرای مراسم مذهبی، پیش‌بینی آینده، تفسیر متون مقدس و ارائه راهنمایی‌های معنوی است. در طول تاریخ، کاهنان در جوامع گوناگونی مانند مصر باستان، بابل و در میان یهودیان نقش پررنگی داشته‌اند. برای نمونه، در دین یهود، آن ها از نوادگان هارون (برادر حضرت موسی) هستند و وظایف مشخصی را در معبد اورشلیم انجام می‌دادند. در مسیحیت نیز، به نقل از ویکی‌پدیا، کشیش فردی است که از طرف کلیسا اجازه دارد تا مراسم مذهبی را به جا آورده و خدمات روحانی ارائه کند. به طور خلاصه، کاهنان در ادیان مختلف به عنوان رهبران دینی و روحانی، واسط بین دنیای مادی و معنوی و حافظان سنت‌ها و باورهای دینی شناخته می‌شوند.
کاهن
لغت نامه دهخدا
هر داستان که آن نه ثنای محمد است
دستان کاهنان شمر آن را نه داستان.خاقانی.تاج بر فرق محمد تو نهی
خاک بر تارک کاهن تو کنی.خاقانی.در میانشان فتنه و شور افکنم
کاهنان خیره شوند اندر فنم.مولوی.|| نزد نصاری و یهود و بت پرستان انجام دهنده مراسم ذبح و قربانی است و چه بسا که مأخوذ از همان معنی حکم به غیب است. ( از اقرب الموارد ).
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
۲. روحانی اقوام باستان، مانند بابلیان و مصریان.
۳. (صفت ) [قدیمی] غیب گو.
فرهنگ فارسی
( صفت ) ۱ - فال گیر غیب گو ۲ - روحانی مصریان باستان بابلیان و یهودیان جمع: کهنه.
دانشنامه آزاد فارسی
در برخی از ادیان، شخصی که واسطه میان انسان و خدا، یا خدایان است و از طریق عبادات و نذور و قربانی ها ارادۀ او را برای بشر آشکار می گرداند. کاهن نمایندۀ جامعه و در امور دینی خبره است و راه و رسم کشف ارادۀ خدا را می داند. در زمان های باستان کاهنان با غیب گویی و الهام خواست الهی را کشف می کردند، و در اعصار بعد با معرفت به شریعت و غور در سنت ها و روایات بدین کار می پرداختند. در جوامع ابتدایی وظیفۀ کاهنی به رئیس خانواده اختصاص داشت و بعدها این وظیفه به پادشاه منتقل شد و در زمان های پس از آن، پادشاه، کاهن را از جانب خود تعیین می کرد. در دین برهمایی کاهنی موروثی شد. کاهنان قدیم مصر نیز سلسله مراتبی مفصل داشتند. در یونان و روم باستان کاهنی به طبقه ای خاص مخصوص نبود ولی بیشتر اشراف مقام کاهنی می یافتند. در دین یهود حضرت موسی این مقام را به خاندان برادرش، هارون، اختصاص داد. در این دین کاهن را کوهن می نامیدند، که وظیفه اش نخست غیب گویی بود و سپس به تعلیم و تفسیر تورات مبدل شد. سموئیل و ارمیا و سلیمان از کاهنان بزرگ یهود بودند. کاهن در ادیان را نباید با کاهن به معنایی که نزد اعراب پیش از اسلام داشت، اشتباه کرد.
ویکی واژه
فالگیر، غیب‌گو.
جمله سازی با کاهن
باقی همه هرچ هست خرج راهند نزد دل اهل دل چو برگ کاهند
رستمان در راه رفتند ای پسر این خران در شیب کاهند خیره سر
بمردی فزاینده عز مؤمن بشمشیر کاهنده کفر کافر
