ودیعه

ودیعه به معنای امانت و سپرده‌ای است که فردی به دیگری می‌سپارد. در جوامع مختلف، مفهوم ودیعه به عنوان یک اصل اخلاقی و قانونی شناخته می‌شود. وقتی شخصی یک ودیعه به دیگری می‌دهد، این عمل بر اساس اعتماد و احترام متقابل صورت می‌گیرد. ودیعه می‌تواند شامل اموال، پول یا هر نوع دارایی دیگری باشد که به عنوان امانت نگهداری می‌شود. از نظر شرعی و قانونی، نگهداری آن مسئولیت سنگینی است و فرد دریافت‌کننده باید مراقب باشد تا در حفظ و نگهداری آن دقت کند. در صورت بروز هرگونه خسارت یا کم‌وکسری، فرد باید پاسخگو باشد و در بسیاری از موارد موظف است که آن را به صاحب اصلی برگرداند. فرهنگ آن در جوامع مختلف با توجه به آداب و رسوم منطقه‌ای متفاوت است، اما در نهایت، همواره بر اهمیت صداقت و امانت‌داری تأکید می‌شود. این اصل نه تنها در روابط فردی بلکه در تعاملات تجاری و اجتماعی نیز نقش بسزایی دارد.

فرهنگ معین

(وَ عِ یا عَ ) [ ع. ودیعة ] (اِ. ) نک. ودیعت.

فرهنگ عمید

۱. سپرده شده.
۲. (حقوق ) مالی که به امانت نزد کسی بگذارند، سپرده.

فرهنگ فارسی

ودیعت:سپرده شده مالی که امانت نزدکسی بگذارند
( اسم ) مالی که بعنوان امانت نزد کسی گذارند سپرده. جمع: ودایع ( ودائع ).

جملاتی از کلمه ودیعه

ودیعه هستی است این داری ار هوش کجا آدم کند ایندم فراموش
در پایان کتاب ودیعه، آخر قسمت سوّم مشخص شده‌است.
مظهر حق اصل دین معین شریعه آنکه ز حکمش بود برسم ودیعه
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم