وخت

وخت (جمع وخت‌ها)
نگارنده یِ این پیام به دستورِ زبانِ پارسیِ کهن آشنایی ندارد ). واژه ( وخت ) با واژه ( vakata ) در فرتورِ زیر از سنگنبشته یِ داریوشِ بزرگ از یک بُن و ریشه باشد. در تراگویه یِ آلمانیِ این نوشته در رَجِ ( G ) آمده است: از ماهِ ویَخنَ 14 روز سپری شده بود. آنچه می دانم چنین است: mahya : ماه Viyaxna:ویَخنَ ( ماهِ ویَخنَ ) rauca : این واژه همان ( روز ) در زبان پارسیِ کنونی است و یا ( روچَ ). aha : به چمِ ( بود ) است و برابر با واژه آلمانیwar/waren در فرتورِ زیر واژه ( vakata ) با واژه آلمانیِ ( vergangen ) به چمِ ( سپری شده، گذشته ( از نظر زمانی ) ) برابر دانسته شده است. و برای من آشکار است که ( vakata ) با ( زمان یا فرآیندِ زمانی ) همبسته و مرتبط است. در رویه یِ 42 از نبیگِ ( Die Altpersischen Inschriften der Achaimeniden:سنگنبشته هایِ پارسیِ کُهنِ هخامنشیان ) نوشته یِ ( رودیگِر اشمیت ) آمده است

💡 از عشق سوختم، چه کنم چون ز روز بد صبح دروغ می دمدم ز آفتاب خویش

💡 غم غربت اگرم سخت سرا پا چون شمع چون که در بزم رضا سوخته ام مسرورم

💡 او خفت و مراز دور بگذاشت چو شمع تا روز به یک سوختنم داشت چو شمع

💡 غنچه از حجله بگلزار نخیزد از خواب بلبل سوخته در باغ اگر نالان نیست

💡 شیرین بکن این تلخ دل سوخته من زان قند که سرمایه شهد و شکر آمد