منجز

در حوزه حقوقی، اصطلاح «منجز» به وضعیتی اشاره دارد که در آن یک توافق یا قرارداد به طور قطعی و بدون هیچ قید و شرطی اجرا می‌شود. به عبارت دیگر، در مورد قراردادها، عقد منجز به معنای این است که بلافاصله پس از انعقاد، آثار و تعهدات آن به طور مستقل و فوری ایجاد می‌گردد. برای نمونه، در قرارداد بیع (خرید و فروش)، در صورتی که عقد منجز باشد، به محض توافق طرفین، خریدار موظف به پرداخت قیمت و فروشنده ملزم به ارائه کالا می‌باشد. در مقابل، عقد معلق به حالتی اشاره دارد که آثار آن به تحقق یک شرط خاص وابسته است. در واقع، تا زمانی که آن شرط محقق نشود، هیچگونه اثری از عقد به وجود نمی‌آید. بنابراین، تفاوت بنیادین بین عقد منجز و معلق در این است که آثار عقد آن بلافاصله و بدون نیاز به هیچ شرطی ایجاد می‌شود، اما در عقد معلق، تحقق آثار وابسته به وقوع یک شرایط خاص است. این تمایز در فهم و اجرای تعهدات طرفین قرارداد اهمیت زیادی دارد و می‌تواند در روند معاملات تأثیرگذار باشد.