مصوت در زبانشناسی به حروف صدادار و نجوایی اشاره دارد که در تشکیل کلمات نقش اساسی دارند. این واژه به صدای‌هایی اطلاق می‌شود که در تولید آن‌ها جریان هوای بیشتری از حنجره عبور کرده و باعث ایجاد صداهای گوناگون می‌شود. در زبان فارسی، حروف مصوت شامل حروفی مانند «ا»، «و» و «ی» هستند که هر یک به شکل‌های مختلف در کلمات و عبارات به کار می‌روند.
مصوتها به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند: کوتاه و بلند. مصوت‌های کوتاه شامل حروفی هستند که در کوتاه‌ترین حالت ممکن ادا می‌شوند، در حالی که انواع بلند به صداهایی اشاره دارند که طولانی‌تر و کشیده‌تر بیان می‌شوند. این تقسیم‌بندی نه تنها به درک بهتر از ساختار کلمات کمک میکند، بلکه در یادگیری زبان و تلفظ صحیح نیز بسیار مهم است.