اسم مسیحا نامی است با بار معنایی غنی و عمیق که به مفاهیم نجات، احترام به شخصیتهای مذهبی و امید اشاره دارد. این نام میتواند به فرد احساس خاص بودن و ارتباط عمیق با تاریخ و فرهنگ دینی بدهد و او را به سمت زندگی مثبت و نیکو هدایت کند.
معانی اسم
لقب حضرت عیسی (ع): در فرهنگهای دینی، حضرت عیسی به عنوان یک پیامبر و منجی شناخته میشود و لقب مسیح به او نسبت داده میشود. این نام میتواند نشاندهندهی احترام و ارادت به شخصیتهای مذهبی باشد و به فرد احساس تعلق به تاریخ و فرهنگ معنوی عمیق بدهد.
مسیح: مسیح به معنای منجی و نجاتدهنده است. این نام به ویژگیهای روحانی و نجاتبخش اشاره دارد و میتواند به فرد احساس قدرت و امید در زندگی بدهد. به عنوان یک نام، مسیحا میتواند به معنای فردی باشد که به دیگران کمک میکند و در زندگی دیگران نقش نجاتدهنده دارد.
منجی بلند مرتبه و مبارک: این معنا به ویژگیهای مقدس و معنوی نام مسیحا اشاره دارد.به عنوان یک نام، مسیحا میتواند به فرد احساس قدرت و امید در زندگی بدهد و او را به سمت نقشآفرینی مثبت در جامعه و کمک به دیگران ترغیب کند. این نام نشاندهندهی ویژگیهای نیکو و معنوی است که فرد میتواند در زندگیاش به آنها توجه کند.
الحاق حرف ا به پایان کلمه
این بخش به تحول زبانی و فرهنگی اشاره دارد. الحاق حرف ا به کلمه مسیح به عنوان علامت تعظیم در زبان فارسی شناخته میشود. این ویژگی نشاندهندهی احترام و ارادت به شخصیتهای مذهبی است و میتواند به فرد احساس افتخار و تعلق به یک فرهنگ غنی و با تاریخ بدهد.
مسیحا. [ م َ ] ( اِخ ) نام حضرت عیسی ( ع ). ( ناظم الاطباء ). لقب حضرت عیسی ( ع ). ( آنندراج ). المسیح. مسیح. صاحب غیاث آرد: در قرآن مجید لفظ مسیح واقع است، پس زیادت «الف » تصرف فارسیان باشد و در رساله معربات نوشته که مسیحا معرب «مشیخا» است به معنی مبارک در زبان سریانی ( آنندراج ). از عبری مِسحا و سریانی مِسیحا به معنی مدهون و مدهن. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). صاحب فرهنگ نظام می نویسد: همان «مسیح » است و «الف » آخر علامت تعظیم است در فارسی مثل صائبا و صدرا و طالبا - انتهی. اما این گفته قابل تأمل است، زیرا رواج الحاق الف تعظیم به اسماء متأخر است در حالی که استعمال لفظ مسیحا قدمت بسیار دارد. رجوع به مسیح و عیسی ( ابن مریم ) شود
مولفان اسلام در اصل کلمه مسیح اختلاف بسیار دارند. محمد بن یعقوب فیروز آبادی متوفی به سال ۸۱۶ ه.ق. صاحب قاموس در این موضوع ۵۶ قول را در کتاب [ بصائر ذوی التمییز فی لطایف الکتاب العزیز ] نقل کرده درین کتاب گوید: در اشتقاق مسیح اختلاف است. بعضی آنرا [ سریانی ] و اصلش را [ مشیخا ] دانسته اند و عرب آنرا معرب کرده است.
نام حضرت عیسی لقب حضرت عیسی
اسم: مسیحا (پسر، دختر) (فارسی، عربی) (مذهبی و قرآنی) (تلفظ: masihā) (فارسی: مسيحا) (انگلیسی: masiha)
معنی: لقب حضرت عیسی ( ع )، ( مسیح ) [در قرآن مجید کلمه «مسیح» آمده و الحاق حرف «ا» در پایان کلمه مسیح از تصرف فارسی زبانان است که بعضی گویند آن ( الف ) علامت تعظیم است]، ( = مسیح )، مسیح به علاوه در قرآن مجید کلمه ' مسیح ' آمده و الحاق حرف ' ا ' در پایان کلمه مسیح از تصرف فارسی زبانان است که بعضی گویند آن ( الف ) علامت تعظیم است، منجی بلند مرتبه، منجی مبارک، مسیح ( عربی ) + ا ( فارسی )، الف اضافه شده به آخر مسیح الف تعظیم است
مسیحا (هندل). مَسیحا یا مسیح یا مِسایا ( به انگلیسی: Messiah ) یک اوراتوریو ساختهٔ جرج فردریک هندل ( ۲۳ فوریه ۱۶۸۵ – ۱۴ آوریل ۱۷۵۹ ) آهنگساز آلمانی تبار و انگلیسیِ اواخر دورهٔ باروک است.
این اثر که با شمارهٔ HWV 56 شناخته می شود به زبان انگلیسی و در سال ۱۷۴۱ ساخته شده و متنش را چالرز جننز از نسخه شاه جیمز[ الف] و مزامیر کاوردیل اقتباس کرده است که نسخه ای از مزامیر است که در کتاب نمازنامهٔ عام آمده است. اولین اجرای این اثر در آوریل ۱۷۴۲ در دوبلین صورت گرفت و یک سال بعد در لندن نیز روی صحنه رفت. اگر چه استقبال اولیه از این اثر کمرنگ بود، اما بعداً بسیار مورد استقبال قرار گرفت و تبدیل به یکی از پراجراترین آثار کُرال در تاریخ موسیقی غرب شد.
هندل از سال ۱۷۱۲ در انگلستان می زیست و تا پیش از نوشتن این اوراتوریو، به خاطر نوشتن اپراهایی به زبان ایتالیایی شهرت پیدا کرده بود. او نوشتن اوراتوریو به انگلیسی را از دههٔ ۱۷۳۰ آغاز کرد و این کارش در واکنش به تغییر ذائقهٔ شنیداری مردم انگلستان بود. مسیحا ششمین اوراتوریویی بود که هندل نوشت. اگر چه ساختار این اثر مانند اپراهای دوران باروک است اما برخلاف آن اپراها محتوای درام ندارد، شخصیت های آن نقش افرادی در دنیای واقعی را بازی نمی کنند و مکالمهٔ مستقیم بین خوانندگان صورت نمی گیرد. متن این اثر به عیسی اشاره دارد که لقب مسیحا ( مسیح ) به وی داده می شود. شعر با اشاره به پیشگویی های اشعیا و دیگران آغاز می شود و سپس به داستان بشارت به شبان ها ( که بخشی از داستان میلاد مسیح است ) می پردازد. این داستان تنها بخشی از شعر است که عیناً از انجیل برداشت شده است. در قسمت دوم، هندل به مصائب عیسی می پردازد و این بخش با آواز هله لویا به پایان می رسد. در بخش سوم، به رستاخیز مسیح پرداخته می شود و مقام عیسی در بهشت مورد ستایش قرار می گیرد.
هندل مسیحا را به شکلی نوشت که برای خوانندگان و نوازندگان متوسط قابل اجرا باشد، و بخش های مختلفی از آن را به صورت اختیاری قرار داد. پس از مرگ او، این اثر به طور گسترده تری مورد اجرا قرار گرفت و توسط ارکسترها و گروه های بزرگ اجرا شد. موسیقی دانان مختلف به اصلاح و تقویت سازبندی این اثر پرداختند که موتزارت از آن جمله است؛ وی نسخهٔ آلمانی از این اثر را با نام در مسیاس ( به آلمانی: Der Messias ) در سال ۱۷۸۹ منتشر کرد. در سده های ۲۰ و ۲۱ میلادی بیشتر اجراها تلاش کرده اند که این اثر را به شکل اصلی اش اجرا کنند، اگر چه اجراهای عظیم از این اثر نیز کماکان متداول هستند. یکی از قدیمی ترین نسخه های ضبط شدهٔ این اثر در سال ۱۹۲۸ روی صفحه گرامافون منتشر شد و از آن زمان این اثر بارها ضبط شده است.
مَسیحا (Messiah)
اوراتوریویی از گئورگ هندل(با اشعار برگزیده ای از کتاب مقدس توسط چارلز جِنِنز)، که در آوریل ۱۷۴۲ در تالار موسیقی فیشمبل استریتدر دوبلین به اجرا درآمد؛ نخستین اجرای آن در انگلستان در مارس ۱۷۴۳ در کاونت گاردن، لندن، برگزار شد. این اثر حاوی قطعۀ کُرال معروف «هَلِلویا» است.
