مرایا

الست آن سیر صورت در مرایاست بلی یعنی رخ از آئینه پیداست

متجلی تو و جوینده آن نور توئی در مرایای نظر ناظر و منظور توئی

مرایار یزدان و ایران سپاه نخواهم که رومی بود نیک‌خواه

در این صورت ترا اینجاست کاری در این صورت مرایابی تو باری

جمع جمع است اینکه خود گوید عیان در مرایای همه فاش و نهان

قول و فعل نفس افسانهٔ باد است اینجا من نه انم‌که نبخشند مرایا بخشند