محتبس

محتبس. [ م ُ ت َ ب ِ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از احتباس. بازدارنده. ( آنندراج ). ضبطکننده. حبس کننده. خود را بازدارنده و منعکننده. ( ناظم الاطباء ). || بازداشت کننده. بندکننده. ( آنندراج ).
محتبس.[ م ُ ت َ ب َ ] ( ع ص ) نعت مفعولی از احتباس. بندآمده.بازایستاده. بازداشته و بندگردیده. ( آنندراج ). بندشده. حبس شده: بول محتبس؛ بندآمده. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). || زندانی. محبوس. بندی:
در امیری او غریب و محتبس
در صفات فقر و خلت ملتبس.مولوی ( دفتر ششم ص 402 ).- محتبس شدن؛ بازداشت شدن. زندانی شدن: و مستی را از آن سکر گویند که فهم فروبندد بر صاحب خرد و عقل محتبس شود. ( کشف الاسرار ص 515 ج 2 ).
|| آنچه از وظیفه و مقرری که در توقف دارند ضبط کنند و به ارباب آن باز ندهند:
دفتری که چون بخواندی جز... المحتبس من ادرار شیخ ندیدی. ( نفثةالمصدور چ یزدگردی ص 81 ).

(مُ تَ بِ ) [ ع. ] (اِفا. ) بازداشت - کننده، بند کننده.

حبس شده، زندانی شده.

حبس شده، زندانی شده
( اسم ) باز داشت کننده بند کننده.

💡 در امیری او غریب و محتبس در صفات فقر وخلت ملتبس

💡 آن مختفی از چشم تو درصدر جبالست این محتبس از قهر تو در قعر بحارست

💡 روح آبی چو در مشیمهٔ کان محتبس گشت ز اقتضای زمان