مثنا

عدل تو آن طراز که بر آستین ملک هر روز نو طراز مثنا بر افکند

هر نبی زان دوست دارد کوه را تا مثنا بشنود نام ترا

انجم ماه وش آمادهٔ حج آمده‌اند تا خواص از همه لبیک مثنا شنوند

اشعار من آن است که در صنعت نظمش نه لفظ معار است و نه معنیش مثنا

گر بخت باز بر در کعبه رساندم کاحرام حج و عمره مثنا برآورم

ز دوستی صفت تو به کوه خوانم و دشت ز بهر آنکه مثنا شود همی ز صداش