واژه متبرک در زبان فارسی به چیزی اطلاق می‌شود که به واسطه ارتباط با مقدسات، اشخاص مقدس، اماکن مذهبی یا امور معنوی، دارای برکت و تقدس شده باشد. این واژه به معنای برخوردار بودن از برکت، پاکی و ارزش معنوی است و برای اشیاء، مکان‌ها، یا حتی زمان‌هایی به کار می‌رود که مردم آن‌ها را مقدس و پر از خیر و نعمت می‌دانند.
این کلمه به صورت صفت به چیزی نسبت داده می‌شود که با تقدس و برکت همراه شده است. برای مثال، وقتی گفته می‌شود «سنگ متبرک»، منظور سنگی است که در یک مکان مقدس قرار دارد یا در مراسم دینی خاصی استفاده شده و مردم آن را دارای انرژی مثبت و خیر می‌دانند. همچنین این صفت می‌تواند به غذا، آب، لباس یا هر چیز دیگری اطلاق شود که به واسطه ارتباط با مقدسات یا دعا و نیایش، به نظر افراد مقدس یا مبارک آمده است.
در فرهنگ‌های اسلامی و ایرانی، بسیاری از مردم به اشیاء و مکان‌های متبرک احترام خاصی قائل هستند و باور دارند که این اشیاء می‌توانند در زندگی آنان خیر و برکت به همراه داشته باشند. برای مثال، زیارت اماکن مقدس، استفاده از تبرکات (مانند پارچه‌های متبرک، مهر یا انگشترهای مقدس) بخشی از زندگی معنوی بسیاری از افراد به شمار می‌آید. این اعتقاد باعث شده است که مفهوم تبرک به عنوان عاملی برای افزایش ایمان، آرامش روحی و تقویت باورهای دینی شناخته شود.
