مامن

باده ی ناب همی نوش و به ادمان کم کوش زانکه از خاصیتش هیچ دراو مامن نیست

جامی این مامن اقبال نه جای من و توست ختم شد رقعه اخلاص زمین بوس و برو

سلطان معز دین که جهان را جناب او از حادثات چرخ، مقرست و مامن است

بد و نیک را جا به مامن خوش است اگر خار، اگر گل، به گلشن خوش است

حافظ جناب پیر مغان مامن وفاست درس حدیث عشق بر او خوان و ز او شنو