معنی لالائی | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

لالائی. ( اِ ) صوتی که بدان طفل را در گهواره خوابانند مادران و داهان. لالا. آنچه از آواز خاص که خوانند خوابانیدن طفل شیرخوار را. آوازی نرم مادران و دایگان را برای خوابانیدن کودک. بَجبجَه. لای لای.
- امثال:
اگر لالائی میدانی چرا خوابت نمی برد.
لالائی. ( حامص ) سمت و شغل لالا یعنی لله و خادم و غلام.
لالائی. ( اِ ) قسمی پارچه یا لباس ( شاید مخصوص بندگان و غلامان ):
اُرمک و قطنی و عین البقر و رومی باف
مله میلک و لالائی بیحدّ و شمار.نظام قاری ( دیوان البسه ص 15 ).قلمی گرچه بود خواجه اَبیاریها
همچون لالائی بیقدر غلام است اینجا.نظام قاری ( دیوان البسه ص 39 ).

فرهنگ فارسی

۱- غلامی بندگی خدمتکاری: پیش یکران ضمیرش عقل را داغ بر رخ کش به لالایی فرست. ( خاقانی. عبد. ۵۷۶ ) توضیح در دیوان چا. سج. ص ۸۲۵: مولایی. ۲- تربیت بزرگزادگان. ۳- ( اسم ) قسمی پارچ. کم ارزش: قلمی گر چه بود خواج. ابیاریها همچو لالایی بیقدر غلامست اینجا. ( نظام قاری ۳۹ لغ. )
قسمی پارچه یا لباس