قهوه

قَهوِه گونه ای نوشیدنی رایج است که از دانه های بوداده و آسیاب شدهٔ گیاه قهوه به دست می آید. قهوه کمی اسیدی است و به علت داشتن کافئین بالا، یک مادهٔ محرک است. این نوشیدنی، محبوب ترین نوشیدنی گرم در جهان است. صنعت جهانی قهوه بسیار گسترده است و تا سال ۲۰۲۳ میلادی دارای گردش مالی به ارزش حدود ۴۹۵/۵۰ میلیارد دلار بوده است. 
گیاه قهوه بومی یمن و آفریقا است اما بسیار بیش از این مناطق، در مناطق نیمه گرمسیری و گرمسیری قارهٔ آمریکا و جنوب شرقی آسیا همچنین به نسبت کمتر در برخی از نواحی جنوب آسیا مانند هند کشت می شود، هنگام رسیدن میوهٔ گیاه قهوه، دانه های قهوه را برداشت و فرآوری می کنند. دانه های قهوهٔ خشک شده به درجات مختلف برشته می شوند، بسته به عطر و طعم موردنظر، درجه بندی های گوناگونی برای برشته کاری دانه های این محصول درنظر گرفته شده است. دو نوع از دانهٔ قهوه ای که بیشتر از همه رشد می کنند عبارت هستند از قهوه کانفورا ( یا روبوستا ) و قهوه عربیکا. 
از سال ۱۵۸۲ میلادی، واژه کافی ( به انگلیسی: coffee ) از زبان هلندی و با برگردان واژه کوفی ( به هلندی: koffie ) وارد زبان انگلیسی شد. هلندی ها نیز این واژه را از عثمانی ها وام گرفته بودند که در زبان ترکی عثمانی ( به ترکی استانبولی: kahve ) نامیده می شد، ترک های عثمانی نیز این واژه را از واژهٔ عربی ( به عربی: qahwah ) اقتباس کرده بودند. فرهنگ نویسان عرب قرون وسطی می گویند واژهٔ قهوه در اصل نام گونه ای شراب بوده است که سپس نام این نوشیدنی شده و همچنین می گویند ریشهٔ این واژه، فعلِ «قها» ( تلفظ: qahā ) به معنی بی اشتها بودن است؛ زیرا در گذشته تصور بر این بود که این مایع باعث بی اشتهایی می شود. 
چندین دلیل دیگر برای نامگذاری قهوه آورده شده که یکی از مشهورترین های آن این است که این واژه از یک زبان اتیوپیایی یا یک زبان آفریقایی دیگر گرفته شده باشد و در اصل نام منطقه ای به نام کفا در جنوب غربی اتیوپی بوده است. گمان می رود که گیاه قهوه نخست آن جا یافت شده، در ضمن مردم آن منطقه به این گیاه بون می گویند. [ نیازمند منبع] 
دین اسلام، نوشیدنی های الکلی را حرام به شمار می آورد و نوشیدنی قهوه به عنوان جایگزینی برای نوشیدنی های الکلی استفاده می شد. این نوشیدنی از قرن ۱۳ میلادی بسیار محبوب و مقبول شد و تا آغاز قرن ۱۵ میلادی در مصر، شام و عثمانی بسیار مصرف می گردید و در همهٔ این شهرها قهوه خانه هایی برپا شد، مقامات مذهبی در مکه، قاهره و استانبول تلاش کردند تا مصرف آن را ممنوع کنند، شیخ ها بر سر شباهت اثرات قهوه و الکل بحث می کردند و برخی به این اشاره می کردند که دست به دست کردن قوری قهوه، بی شباهت به دست به دست کردن پیالهٔ شراب، نوشیدنی ممنوعه در اسلام نیست، اما در پایان با نوشیدن قهوه موافقت کردند.
قهوه (رنگ). قهوه یک رنگ قهوه ای است که نشان دهندهٔ رنگ دانه قهوه بوداده است. انواع مختلف دانه های قهوه هنگام برشته شدن، رنگ های متفاوتی دارند - رنگ قهوه نشان دهنده میانگین است. 
نخستین استفاده ثبت شده از قهوه به عنوان نام رنگ در انگلیسی در سال ۱۶۹۵ بود. 
قهوه (گیاه). گیاه قهوه ( نام علمی: Coffea ) سرده ای است از گیاهان گلدار از خانوادهٔ روناسیان که در نواحی گرمسیری رشد می کند. بلندی آن بین ۳ تا ۱۰ متر است و ۳ تا ۵ سال پس از کاشته شدن محصول می دهد. گل های سفیدرنگ و خوشبوی قهوه بسیار به گل یاسمین شباهت دارند. میوه های قهوه تخم مرغی شکل اند و به صورت خوشه آویزان می شوند. هر درخت قهوه حدود ۲۰۰۰ میوه می دهد. بین ۶ تا ۹ ماه زمان لازم است تا میوهٔ قهوه از رنگ سبز به زرد و بعد قرمز یا بنفش بدل شود و کاملاً برسد. میوهٔ رسیدهٔ قهوه را با دست می چینند، می شویند و معمولاً در نور خورشید خشک می کنند. البته روش های صنعتی نیز برای خشک کردن قهوه وجود دارد. برای حفظ یکدستی محصول، معمولاً میوه ها را بر اساس وزن و اندازه جدا و بسته بندی می کنند. میوهٔ برشته و ساییده شده همان چیزی ست که به عنوان قهوه شناخته می شود. از هر درخت قهوه تقریباً نیم کیلو قهوه برشته به دست می آید. دانه های قهوه را در جای خشک و خنک نگهداری می کنند.