واژه قاشق در زبان فارسی به ابزاری گفته میشود که برای خوردن و انتقال غذا به دهان استفاده میشود. این ابزار شامل یک دسته و یک بخش گود و پهن است که می‌تواند مایعات، غذاهای نرم یا خوراکی‌های کوچک را در خود جای دهد و به راحتی به دهان منتقل کند.
قاشق به عنوان یکی از ابتدایی‌ترین و پراستفاده‌ترین وسایل غذا خوردن، نقشی کلیدی در زندگی روزمره انسان‌ها ایفا کرده است. این وسیله بسته به نیاز و سلیقه در انواع و جنس‌های گوناگون مانند چوبی، فلزی، پلاستیکی یا حتی نقره‌ای ساخته میشود.
این ابزار بسته به کاربردشان انواع مختلفی دارند که هر کدام برای هدف خاصی طراحی شده‌اند. به طور مثال، قاشق‌های غذاخوری که بزرگ‌تر هستند، برای خوردن غذاهای اصلی به کار می‌روند، در حالی که مدل‌های چای‌خوری کوچک‌تر بوده و برای نوشیدن چای یا قهوه استفاده میشوند.
قاشق نه تنها ابزاری برای خوردن غذا بلکه نمادی از فرهنگ، آداب و رسوم غذایی در جوامع مختلف است. در بسیاری از فرهنگ‌ها، نوع این ابزار و نحوه استفاده از آن دارای قواعد و آداب خاصی است که نشان‌دهنده احترام به غذا و میزبان می‌باشد.
قاشق و آش رشته زو در شور همچو طنبور و رشتهٔ طنبور
با این حال، باید توجه داشت که مصرف بیش از حد روغن‌های خوراکی می‌تواند ضررهای جبران‌ناپذیری بر روی سلامتی داشته باشد. متخصصان تغذیه توصیه می‌کنند که افراد بالای 30 سال حداکثر روزانه 4 قاشق چای‌خوری روغن مصرف کنند و تا حد ممکن از مصرف روغن‌های جامد و حیوانی خودداری کنند. اما باید توجه داشت که این میزان مصرفی که شما اشاره کردید، میزانی است که همه خانواده‌ها در ایران رعایت نمی‌کنند و بهتر است با توجه به وضعیت سلامت و نیازهای شخصی خود، با پزشک یا متخصص تغذیه مشورت کنید.
اصلی‌ترین کاربرد آن‌ها در مخازن ذخیره مواد غذایی و بهداشتی و بیمارستانی می‌باشد. همچنین این دسته از فولادهای زنگ‌نزن ماده استاندارد در ساخت تجهیزات شیمیایی و قاشق و چنگال و لوازم آشپزخانه می‌باشد.
عسل نوعی کربوهیدرات است درست همانند نان و برنج و سیب زمینی و لذا بسیاری از منابع مصرف ان را در دیابت صلاح نمی‌دانند یعنی تفاوتی در مصرف عسل و شکر وجود ندارد حتی این احتمال وجود دارد که چون عسل شیرین‌تر است و در یک قاشق، محتوی کالری بالاتری است، فرد با اشتباه محاسباتی، علی‌رغم مصرف حجم کمتر، مقدار بیشتری کالری مصرف نماید.
آیین قاشق‌زنی احتمالاً نشات گرفته از این عقیده است که ارواح نیک درگذشتگان در رستاخیزی به شکل افرادی که رویشان پوشیده است به خانه بازماندگان سر می‌زنند و زندگان برای یادبود و برکت به آنان هدیه‌ای می‌دهند.
هر یکی چون قاشق ناشسته در آشند لیک آش ها را گه نخود باشند و گاهی لوبیا
