قازی یکی از خوراکهای سنتی و ارزشمند مردمان آسیای میانه، بهویژه در کشورهای قزاقستان، قرقیزستان، ازبکستان و بخشهایی از ترکمنستان است. این غذا که معمولاً از گوشت اسب تهیه میشود، نماد مهمی از فرهنگ و مهماننوازی در میان اقوام ترکتبار به شمار میآید. قازی نه تنها یک غذای روزمره نیست، بلکه اغلب در جشنها، عروسیها و مراسمهای سنتی بر سر سفره (دسترخوان) گذاشته میشود و نشانهای از احترام و ارج نهادن به مهمان است.
در تهیه این خوراک، معمولاً از گوشت قسمت دندههای اسب و چربیهای خاص آن استفاده میشود. گوشت را پس از تمیز کردن و خرد کردن، با ادویههایی مانند نمک، فلفل و گاهی سیر مزهدار میکنند. سپس آن را داخل رودهی تمیزشدهی حیوان پر کرده و به شکل سوسیس درمیآورند. پس از آن، قازی یا دودی میشود، یا در محیطی خشک آویزان میماند تا کاملاً خشک گردد، یا در برخی مناطق پیش از مصرف آن را آبپز میکنند. روش آمادهسازی بسته به منطقه و سلیقهی خانوادگی متفاوت است.
قازی از نظر فرهنگی و غذایی جایگاه ویژهای دارد، چرا که اسب در زندگی کوچنشینان آسیای میانه نقش بسیار مهمی ایفا میکرده است. مصرف گوشت اسب، بهویژه در قالب این خوراک، نمادی از قدرت، توان جسمی و پیوند با سنتهای کهن است. این غذا هنوز هم در میان نسلهای جدید محبوبیت دارد و به عنوان بخشی از میراث فرهنگی آشپزی آسیای میانه، در جشنهای ملی و رویدادهای فرهنگی به نمایش گذاشته میشود.
