فردیت

(فَ یَّ ) [ ع. فردیة ] (مص جع. ) ۱ - یکتایی، یگانگی. ۲ - طاق بودن.

یکتایی، یگانگی.

( مصدر ) ۱ - یکتایی یگانگی وحدت ۲ - طاق بودن مقابل زوجیت: پس زوجیت و فردیت و نطق و عجمت که موضوع هر دو معنی جنس است...

{individuality} [جامعه شناسی] مجموع صفاتی که فرد یا چیزی را از هم نوعان و هم جنسانش متمایز می کند

یکتایی، یگانگی.
طاق بودن.

💡 توسعهٔ رایگان فردیت‌ها، هم‌چنین ترجیح بر کاهش حداکثری کار عمومی لازم برای جامعه به جای عدم کاهش زمان کار ضروری که منجر به قرار گرفتن در وضعیت کار مازاد می‌شود؛ این زمان به کار هنری، علمی و … اختصاص پیدا می‌کند. توسعهٔ افراد برای همهٔ آن‌ها در زمان آزادشده (صرفه‌جویی شده) رخ می‌دهد.

💡 «فردیت و شخصیت خصوصی مرکز کرامت انسانی است. حریم خصوصی نیز برای احساس خود مختاری ضروری است. به این احساس که بخشی از زندگی یک فرد وجود دارد که کاملاً تحت کنترل اوست؛ که عاری از نفوذ بیرونی است. محرومیت از حریم خصوصی حتی می‌تواند سلامت فرد را به خطر بیندازد»

💡 ورای پرده جانت دلا خلقان پنهانند ز زخم تیغ فردیت همه جانند و بی‌جانند

💡 گفت در عالم فردیت خود او احدیست که بخوبی نتوان گفت که ثانی دارد

💡 دانه به صحرا مکشان بر سر زاغان مفشان جوهر فردیت خود هرزه به افراد مده

💡 دو توکویل از جمله کسانی بود که می‌توان او را در دسته افرادی که خود را لیبرال می‌دانند دسته‌بندی کرد. در بیشتر آثار دو توکویل می‌توان رد پای آزادی‌خواهی و تاکید بر فردیت افراد و احترام به انسان را پیدا کرد. با این حال او یکی از منتقدان مفهوم برابری و برابری‌طلبی نیز می‌باشد و معتقد است موج اندیشه‌های برابری‌خواهانه در جامعه موجب گسترش «میان‌مایگی» در جامعه خواهد شد.