فردی

اصطلاح فردی به معنای مربوط به فرد است و در زبان فارسی به عنوان صفتی برای توصیف ویژگی‌ها، رفتارها یا ویژگی‌های خاص یک شخص به کار می‌رود. این واژه به فردیت و خصوصیات شخصی اشاره دارد و می‌تواند در زمینه‌های مختلفی مانند روانشناسی، جامعه‌شناسی و فلسفه مورد استفاده قرار گیرد.

تعریف فرد:

فرد به معنای یک انسان خاص یا یک واحد مستقل از جامعه است. هر فرد دارای ویژگی‌ها، افکار، احساسات و تجربیات منحصر به فرد خود است.

کاربرد واژه:

در روانشناسی: به ویژگی‌ها و رفتارهای خاص هر شخص اشاره دارد. مثلاً روانشناسی فردی به مطالعه شخصیت و رفتارهای خاص افراد می‌پردازد.

در جامعه‌شناسی: به بررسی نقش و تأثیرات فرد بر جامعه و بالعکس اشاره دارد. مثلاً حقوق فردی به حقوق و آزادی‌های خاص هر فرد در جامعه اشاره می‌کند.

در فلسفه: به بررسی مفهوم وجود فرد و هویت شخصی می‌پردازد.

لغت نامه دهخدا

فردی. [ ف َ ] ( حامص )انفراد. تنهایی. بی انبازی. یگانه بودن:
اگر با بخت نرماده قرینند این خدادوران
تو چون دوران به فردی ساز کآخر فرد دورانی.خاقانی.|| ( ص نسبی ) منسوب به فرد. انفرادی. رجوع به فرد شود.
فردی. [ ف َ ] ( اِ ) طومار. || فهرست. ( ناظم الاطباء ).
فردی. [ ف َ دا ] ( ع ق ) یکان یکان: جأوا فردی؛ آمدند یکان یکان. ( منتهی الارب ). واحداً بعد واحد. ( از اقرب الموارد ).

فرهنگ فارسی

یکان یکان

جملاتی از کلمه فردی

بر اوج حسن چون خورشید فردی ولی هرگز به گرد ما نگردی
نه یک سرو تن فردی که سوی حاتم طی کند به کبر نگاه و کند به ناز خرام
هر نفس فردی به خاک افتد ز اوراق حواس چون به زردی رو گذارد آفتاب زندگی
حباب وار سر فردی از جهان دارم بر آن سرم که کنم در سر هوای شراب
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم