فاصلهگرفتن مصدری مرکب است که در زبان فارسی بر دو مفهوم اصلی دلالت دارد. در کاربرد نخست، این واژه بهصورت کنایهای برای بیان احترام و بزرگداشت بهکار میرود؛ بدینمعنا که فرد با حفظ فاصلهای فیزیکی مانند چند گام نسبت به دیگری، جایگاه و احترام وی را پاس میدارد. این مفهوم در یادداشتهای مؤلف نیز مورد تأیید قرار گرفته و نشاندهندهی جنبهای اصیل از ادب در مناسبات اجتماعی است.
در مفهوم دوم، فاصلهگرفتن به معنای دوریگزینی و حفظ فاصله از شخص یا چیزی بهدلیل احساس نفرت، بیاعتمادی یا رعایت جنبههای احتیاطی است. این نوع فاصلهگیری میتواند ناشی از دلایل عاطفی، اخلاقی یا امنیتی باشد و در موقعیتهای مختلف رفتاری محتاطانه یا واکنشی دفعی را بازنمایی کند. هر دو معنای این واژه در بافتهای گوناگون زبانی اعم از رسمی و ادبی کاربرد داشته و بیانگر ظرافت زبان فارسی در انتقال مفاهیم انسانی و اجتماعی هستند. بنابراین فاصلهگرفتن نهتنها یک اصطلاح رفتاری، که مفهومی چندبُعدی در عرصهی تعاملات انسانی محسوب میشود.
