هرگز دانی که قوت و حظ معشوق از چیست؟ و عاشق نصیب را چه یابد؟ و عاشق خود بچه زنده است؟ و از عشق نیز بیان نتوان کرد جز برمزی و مثالی که از عشق گفته شود و اگر نه از عشق چه گویند و چه شاید گفت؟! اگر عشق در زیر عبارت آمدی، فارغان روزگار از صورت و معنی عشق محروم نیستندی
فارغان
لغت نامه دهخدا
فارغان. [ رِ ] ( اِخ ) یکی از دهستانهای پنجگانه بخش سعادت آباد شهرستان بندرعباس که در خاور حاجی آباد واقع است. از جنوب به دهستان سیاهو و احمدی، از خاور به دهستان رودخانه واز باختر به دهستان طارم محدود است. جلگه ای گرمسیر است که آب آن از رودخانه تأمین می شود. محصول عمده اش خرما و غلات و شغل اهالی زراعت است. راه مالرو دارد.این دهستان از 21 آبادی بزرگ و کوچک تشکیل شده و جمعاً 5512 تن سکنه دارد. مرکز دهستان قریه فارغان و قریه های مهم آن نظام آباد، سلطان آباد، سیرمند، میمند،و شاهرود می‌باشد. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 8 ).
فرهنگ فارسی
دانشنامه عمومی
فارغان شهری در بخش فارغان شهرستان حاجی آباد استان هرمزگان ایران است. بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این مکان ۱٬۷۷۳ نفر ( ۹۵۸ خانوار ) بوده است. فارغان را می توان همانند برزن دیرینه، در راه ( جاده ) مسیر شاهی جنوب ایران مانند انشان، تپه یحیی، سوغان بخشی ازتمدن شهر سوخته "آرته" راهی بطرف شرق مغ ستان وهرمز قدیم باجنوبی کوهستانی وشرق ایران که در این مورد همه ی محققین براین امر واقف و منابع بسیار هست ضرب سکه منصوب بوده، کرد. [ نیازمند منبع] این منطقه با وجود تپه های باستانی مورد کاوش های باستان شناسی قرار نگرفته است. [ نیازمند منبع] کوره های تولید انواع فلزات باستانی در این منطقه وجود دارد. [ نیازمند منبع] کوره تولید شیشه در این منطقه یافت شده.
جملاتی از کلمه فارغان
دارم هزار تفرقه در گوشه فراق کز فارغان بزم فراغ که بوده‌ای؟
برکار میدارد و مدد و معاونت مینماید. و دلالت و ارشاد میفرماید. تاآنها که عمله‌اند خدمت طلبه میکنند و طلبه بفراغت و جمعیت بطاعت و عبودیت مشغول میباشند. که اگر در خانقاه جمله طلبه بودندی هریک را خدمت خویش بایستی کرد همه مشغول ماندندی و از طلب فرو افتادندی زیراک طلب کار فارغان است. چنانک حق تعالی خواجه را علیه‌الصلوه والسلم فرمود «فاذا فرغت فآنصب».
دهستان آشکارا نام دهستانی به مرکزیت شمیل بالا است که در بخش فارغان از توابع شهرستان حاجی‌آباد در استان هرمزگان واقع در جنوب ایران.
اولین دوره فارغان این دانشکده که به ده تن می‌رسیدند در سال ۱۳۵۷ مطابق ۱۹۷۸ به جامعه تقدیم گردیدند که می‌توان از سید فاروق فریاد، سراج الدین سراج، شیر محمد ترابی محمد همایون کریمپور، سید خادم قبادی، عبدالمالک دوست زاد، زمری شیر زاد، عبدالاحمد منیر، سید محمد شاه و حسین علی یاد نمود.
